Boomnummer: 1681987
Plantjaar: ± 1750-1800
Omtrek: 507 cm
Hoogte: 23 m

De Dikke eik van Beilen staat op het kruispunt van de Esweg, de Eursingerweg en de Asserstraat. Het is één van de mooiste en bekendste bomen van Drenthe. Ooit is hij geplant om de grens te markeren tussen Beilen en de Es van Eursinge. In 1934 wees de provincie bij het aanleggen van een nieuwe weg op "de wenschelijkheid van het ongerept in stand blijven van den sierlijken eik". De eik is nog altijd puntgaaf en kerngezond. De vaak aangegeven leeftijd van 300 - 400 jaar lijkt een overschatting; gezien de diktegroei is een plantjaar tussen 1750 en 1800 realistischer.

Boomnummer: 1689372
Plantjaar: 1840-1850
Omtrek: 741 cm
Hoogte: 24 m

In het park van het statige landhuis Overcingel staat een reusachtige, meerstammige paardenkastanje. Hij is geplant tijdens de parkvernieuwing in de Engelse landschapsstijl rond 1825. Met stutten en kabels wordt de boom overeind gehouden. Gelukkig maakt hij nog een redelijk gezonde indruk al heeft ook deze kastanje te lijden onder de kastanjemineermot.

Boomnummer: 1686757
Plantjaar: 1900-1910
Omtrek: 190 cm
Hoogte: 8 m

In Yde staan de enige ‘breukebomen’ van Nederland: heilige bomen met helende krachten voor lijders aan liesbreuken. Dit volksgeloof gaat terug naar 1830, toen smid Willem Nijenhuis zich met zijn bruid in Yde vestigde. Nijenhuis vertelde aan een boer, die een dochtertje had met een liesbreuk, dat een Duitse dokter liesbreuken genas door drie spijkers in een boom te slaan onder het uitspreken van een spreuk. Als de spijkers de stam waren ingegroeid, zou de patiënt genezen zijn. Nijenhuis liet de boer op diens dringende verzoek drie spijkers slaan in een van de wilgen voor zijn huis en sprak na een diepe buiging voor de boom een vreemde spreuk uit. Enige tijd later genas het dochtertje van de boer. Het gerucht verspreidde zich snel en menig lijder aan hernia of liesbreuk ging naar Yde, kocht van Nijenhuis drie spijkers en sloeg die zo diep mogelijk in de boom, nadat Nijenhuis voor de boom had gebogen en een onverstaanbare spreuk had gemompeld. De kans op genezing steeg als Nijenhuis zelf de nagels in de boom sloeg. Maar dat was aanzienlijk duurder. Helaas bleef in ook veel gevallen genezing uit. Na de dood van Nijenhuis in 1875 heeft dochter Anna de genezingspraktijk voortgezet en in 1882 kleindochter Jantien. De wilgen zijn vervangen door populieren, die weer zijn vervangen door vier linden. Nog twee zijn daarvan over. De laatste spijkers zijn in 1930 in de boom geslagen.

Het dorp De Wijk, nabij het riviertje de Reest, is rijk aan ooievaars en monumentaal groen, waaronder veel prachtige beuken. Het bekendst is de oude groene beuk van De Stapel, een boom in zijn laatste levensfase. Met een groot gat in de stam en een afstervend deel van de kroon. Ongetwijfeld speelt zijn leeftijd een rol maar ook verlaging van de grondwaterstand door aanleg van de Ossesluis in de jaren zestig 1 km verderop is van invloed geweest op de conditie van de boom. Maar nog altijd is het een zeer indrukwekkende boom.

Vlakbij staat de even dikke en zeer vitale rode beuk van Eemten, de dikste rode beuk van Drenthe! Deze boom is duidelijk een boomboeket: meerdere beukjes die destijds in één plantgat zijn geplaatst. Beide beuken zijn goed te zien vanaf de weg.

Boomnummer: 201688104
Plantjaar: 1750-1800
Omtrek: 525 cm
Hoogte: 19,5 m

Ook deze dikste eik van Drenthe is een grensboom: hij gaf de grens van het landgoed Mensinge aan. Een zeer markante boom, met fraaie voet en breed vertakte kroon. Jorn Copijn, de eerste ‘boomchirurg van Nederland’, noemt deze eik een Wodanseik. De naam ‘Wodanseiken’ werd rond 1850 bedacht voor grillige, oude eiken door de romantische landschapschilders Gerard en Johannes Warnardus Bilders. Groepjes kunstenaars hielden ook nachtelijke bijeenkomsten onder de oude eiken.

Boomnummer: 1691998
Plantjaar: 1880
Omtrek: 126 cm
Hoogte: 6 m

Deze etagelinde is geplant in 1880 ter gelegenheid van de geboorte van prinses Wilhelmina. Hij bestaat uit twee etages. Etagelindes staan altijd op een centrale plaats in een dorp, op een marktplein of brink. De etages zouden een hiërarchie van God, geestelijkheid en wereld, of hemel, aarde en onderwereld symboliseren.

Boomnummer: 1681861
Plantjaar: 1860-1870
Omtrek: 645 cm
Hoogte: 19 m

Bij Hunebed D 21 in Bronneger is een bijzonder fraaie beuk op een bijzondere plek te vinden. Hij groeit tegen het hunebed en past er prachtig bij. De boom is op borsthoogte tweestammig, hogerop zelfs vierstammig. Aan de zuidzijde van de stam zit een grote holte door een uitgebroken tak. Het hunebed is een rijksmonument. In de toelichting heeft de beukenstam de functie van draagsteen overgenomen. Is deze beuk nu ook een rijksmonument? Er vlakbij ligt Hunebed D 22, geflankeerd door een oude eik. Informatie over hunebedden staat op de hunebeddenwijzer.

Fraaie oude eiken zijn ook te zien bij de Hunebed D3 - Midlaren, D 17 - Rolde en D 42 - Emmen.

Boomnummer: 1682016
Plantjaar: ± 1750-1800
Omtrek: 665 cm
Hoogte: 31 m

Deze beuk staat bekend als de grootste beuk van Drenthe. Hij staat aan de rand van de (privé)tuin van de pastorie van de Nederlands Hervormde Kerk in Dwingeloo. De boom is goed te zien vanaf de parkeerplaats en een pad ten zuiden van de tuin. De stam maakt in eerste instantie een massieve en gesloten indruk, maar bij nadere beschouwing zijn enkele naden zichtbaar van de bodem tot aan de splitsing. De boom zou dan ook goed een boomboeket kunnen zijn van waarschijnlijk drie beuken die tegelijk in hetzelfde plantgat zijn gezet. Het is onbekend wanneer de boom is geplant. Gedacht wordt aan 1750 - 1800, maar indien het inderdaad een boomboeket betreft, zou de boom na 1800 kunnen zijn geplant.

Boomnummer: 1682311
Plantjaar: 1700-1750
Omtrek: 550 cm
Hoogte: 20 m

Tot de oudste linden van Drenthe behoort dit exemplaar langs de noordelijke uitvalsweg van Emmen. Het Noordeind was het oudste deel van Emmen, hier stonden veel oude boerderijen. Vroeger stond bij de linde een school. Van dit oude dorpsdeel is bijna niets over. Als herinnering aan het verleden siert de linde nu een gazon voor een moderne flat. Deze linde wordt gerangschikt onder de categorie “verwaarloosde snoeivorm”: hij is in het verleden meermalen geknot en weer uitgelopen, wat goed te zien is aan de korte, breed uitlopende stam met zware ribben en de uitwaaierende takken. Deze zijn ook weer geknot en dragen een hoge kroon van jongere takken. Vergroeiingen en weggerotte delen verlenen de boom een markant uiterlijk; hij oogt ook zeker vitaal. Wel is regelmatige snoei te adviseren om het risico van uitbreken van een te zware kroon te beperken.

Boomnummer: 1692401
Plantjaar: 1850-1860
Omtrek: 471 cm
Hoogte: 19,5 m

Deze grafheuvel is de laatste uit een rij grafheuvels tussen Borger en Drouwen, daterend tussen 2000 en 1200 voor het begin van onze jaartelling. Op de grafheuvel staat een groep eiken: een oud exemplaar met een aantal jongere bomen. Ze vormen met name in de winter een markant element in het landschap.